Luksuslunsj med utsikt.

På tysdag denne veka blei det utelunsj på meg igjen.

Denne gongen tenkte eg også å trene meg sjølv litt meir, og pakke sekken ordentleg med alt som skal til, og så trekke litt lenger oppover enn eg har pleidd å gjera.

For denn dagen var det tåke nede i dalen, så då håpa eg på solskinn lenger oppe.
Noko som også viste eg å stemme.

Eg veidde ikkje sekken, noko som eg angra då eg kom heim, men kanskje skal eg gjera det neste gong før eg drar. Men eg fekk det travelt, og syntest sekken var "passe tung" - kanskje 10-12kg?
-----------------------------------------------
Eg pleier å pakke det følgande, nesten uansett vind og vêr og sesong:

• stormkjøkken (mini) frå Trangia, dvs gassbrennar, tennstål, 1,5L-kjele
• gassboks
• vindsekk frå Jerven (uisolert)
• liten sommarsovepose for kosens skyld (ikkje på sommaren)
• ekstra ulltrøye
• fleecejakke
• vanntett pose for maten inkl.pose med bestikk som inneheld fast:
• ein porsjon med sukker
• enda ein porsjon med sukker
• salt
• smørekniv, gaffel, skei, treskei, tresleiv/smørkniv av tre
• lighter
• ein liter med vatn
• drikkekopp av titanium 
• 5dl-kopp av emalje
• reservetilbehør som alltid er i innerste lomma i tursekken:
• tennbrikettar
• lighter
• hudkrem (viktig for å unngå sår og tørre lepper for meg)
• minitrådsag
• minikompass
• kniv
• sjokolade men mindre eg har ete den opp sånn ein dag eg var veldig sjokoladesugen!
• to samanbrettbare sitteunderlag
• er det kaldt: varme votter, fleece-buff, varm lue, pulsvarmarar

-----------------------------------------------
Eg likar å kose meg på tur, og pakkar nok derfor kanskje vel mykje i sekken - men eg likar også godt å bera sekk og ser på den ekstra vekta som ekstra trening til turar der eg virkeleg skal bera tung sekk. Samtidig så velger eg heller litt dyrare alternativ på utstyr viss dei også er lettare. Slik at ikkje sekken blir blytung. For då er det heller ikkje å moro lenger...

For å få ekstra treningseffekt for overkroppen tok eg også med meg stavar. Det er eigentleg ganske kjekt med staver når ein ber tung sekk, synst eg.

Slik såg det ut då eg starta - tåkelagt ned i dalen, og utsikt mot fjellet der oppe i solskin!

Det var meldt sol seinare på dagen, mens det nede hos meg var tåkete - men det gjekk an å skimte blå himmel gjennom tåka, så det var eigentleg berre å starte å gå.

Det stemte godt - etter berre ein halv time oppover var det strålande solskin, blå himmel, og tåka tlbakelagt!

Eg måtte snu meg innimellom for å sjå meg tilbake, og kor langt over tåkehavet eg hadde kome. Utruleg deileg å koma seg opp frå tåka og nyte solskin!

Vel framme var det berre å byte til tørt ulltøy (deileg!) og pakke ut sitteunderlag og stormkjøkken og maten. Lukasguten blei som alltid interessert i kjøttdeigen eg steikte! Han venta nok på sin andel.

Kjøttdeigen hadde eg tatt rett ut av frysaren og i sekken, og den var ikkje halvtina eingong etter halvannan time tur, men den gjekk det utruleg fort å steike! Eg er veldig fornøydd med kokeutstyret mitt, som den dagen bestod altså av Trangia gassbrennar + Trangia kjele (med non-stick-belegg som funkar veldig bra - slitesterkt er belegget derimot ikkje, så neste gong blir det hardanodisert aluminium!).
Oppi den ferdig steikte kjøttdeigen hadde eg ein halv pose med suppepulver (kantarellsuppe frå Knorr eller Toro meiner eg var det) og litt vatn - så tok det berre 4-5min med putring i kjelen, så var lunsjen klar!

Sidan eg synst ein kjele med volum på 1,5L blir litt stor til å koke opp vatn til kaffe eller kakao, har eg alltid med ekstra kopp - ein kopp av emalje (som dermed toler både gassbrenner, spritbrenner og bål) som rommar 5dl, litt for lite til middag, men passe til å lage drikke, og mitt siste kjøp, sidan eg var så nysgjerrig på Titan: ein kopp av titan å drikke av istadenfor plastkopp.

For moro skyld, og for å spare littegrann drikkevatn, så smelta eg litt snø også. Det blei veldig god kaffe, og sola varma godt i ansiktet, mens vindsekken gav ekstra varme til beine, og titandrikkekoppen gjorde jobben sin også - dette var nydeleg altså. Luksuslunsj!

Dette utsiktspunktet mitt ligg på ca 700m.o.h, og utsikten er bra. Det begynte å blåse frå den høgda den dagen, men med skogen i ryggen sat me i le for vinden, så det utruleg deileg med sola i ansiktet. Og temperaturen var berre såvidt over frysepunktet, så det var heilt topp!

Etter 1,5timars lunsj begynte det å bli littegrann kjøleg, og sola var på veg ned, så då tenkte eg at eg skulle gjera det same - dessutan hadde eg planlagt ei treningsøkt seinare den dagen og eg trengte litt meir mat for å lade opp til denne.

Det var ein utruleg deileg tur - og til tross for 500m stigning på 1,5t, og same strekning ned att på ein snau time, så gav denne turen såpass med energi at eg tok ei lita treningsøkt på treningssenteret seinare den dagen - sola og frisk luft med så nydeleg utsikt gir rett og slett veldig mykje energi.
Deileg.

Luksuslunsj med utsikt.

På tysdag denne veka blei det utelunsj på meg igjen.

Denne gongen tenkte eg også å trene meg sjølv litt meir, og pakke sekken ordentleg med alt som skal til, og så trekke litt lenger oppover enn eg har pleidd å gjera.

For denn dagen var det tåke nede i dalen, så då håpa eg på solskinn lenger oppe.
Noko som også viste eg å stemme.

Eg veidde ikkje sekken, noko som eg angra då eg kom heim, men kanskje skal eg gjera det neste gong før eg drar. Men eg fekk det travelt, og syntest sekken var "passe tung" - kanskje 10-12kg?
-----------------------------------------------
Eg pleier å pakke det følgande, nesten uansett vind og vêr og sesong:

• stormkjøkken (mini) frå Trangia, dvs gassbrennar, tennstål, 1,5L-kjele
• gassboks
• vindsekk frå Jerven (uisolert)
• liten sommarsovepose for kosens skyld (ikkje på sommaren)
• ekstra ulltrøye
• fleecejakke
• vanntett pose for maten inkl.pose med bestikk som inneheld fast:
• ein porsjon med sukker
• enda ein porsjon med sukker
• salt
• smørekniv, gaffel, skei, treskei, tresleiv/smørkniv av tre
• lighter
• ein liter med vatn
• drikkekopp av titanium 
• 5dl-kopp av emalje
• reservetilbehør som alltid er i innerste lomma i tursekken:
• tennbrikettar
• lighter
• hudkrem (viktig for å unngå sår og tørre lepper for meg)
• minitrådsag
• minikompass
• kniv
• sjokolade men mindre eg har ete den opp sånn ein dag eg var veldig sjokoladesugen!
• to samanbrettbare sitteunderlag
• er det kaldt: varme votter, fleece-buff, varm lue, pulsvarmarar

-----------------------------------------------
Eg likar å kose meg på tur, og pakkar nok derfor kanskje vel mykje i sekken - men eg likar også godt å bera sekk og ser på den ekstra vekta som ekstra trening til turar der eg virkeleg skal bera tung sekk. Samtidig så velger eg heller litt dyrare alternativ på utstyr viss dei også er lettare. Slik at ikkje sekken blir blytung. For då er det heller ikkje å moro lenger...

For å få ekstra treningseffekt for overkroppen tok eg også med meg stavar. Det er eigentleg ganske kjekt med staver når ein ber tung sekk, synst eg.

Slik såg det ut då eg starta - tåkelagt ned i dalen, og utsikt mot fjellet der oppe i solskin!

Det var meldt sol seinare på dagen, mens det nede hos meg var tåkete - men det gjekk an å skimte blå himmel gjennom tåka, så det var eigentleg berre å starte å gå.

Det stemte godt - etter berre ein halv time oppover var det strålande solskin, blå himmel, og tåka tlbakelagt!

Eg måtte snu meg innimellom for å sjå meg tilbake, og kor langt over tåkehavet eg hadde kome. Utruleg deileg å koma seg opp frå tåka og nyte solskin!

Vel framme var det berre å byte til tørt ulltøy (deileg!) og pakke ut sitteunderlag og stormkjøkken og maten. Lukasguten blei som alltid interessert i kjøttdeigen eg steikte! Han venta nok på sin andel.

Kjøttdeigen hadde eg tatt rett ut av frysaren og i sekken, og den var ikkje halvtina eingong etter halvannan time tur, men den gjekk det utruleg fort å steike! Eg er veldig fornøydd med kokeutstyret mitt, som den dagen bestod altså av Trangia gassbrennar + Trangia kjele (med non-stick-belegg som funkar veldig bra - slitesterkt er belegget derimot ikkje, så neste gong blir det hardanodisert aluminium!).
Oppi den ferdig steikte kjøttdeigen hadde eg ein halv pose med suppepulver (kantarellsuppe frå Knorr eller Toro meiner eg var det) og litt vatn - så tok det berre 4-5min med putring i kjelen, så var lunsjen klar!

Sidan eg synst ein kjele med volum på 1,5L blir litt stor til å koke opp vatn til kaffe eller kakao, har eg alltid med ekstra kopp - ein kopp av emalje (som dermed toler både gassbrenner, spritbrenner og bål) som rommar 5dl, litt for lite til middag, men passe til å lage drikke, og mitt siste kjøp, sidan eg var så nysgjerrig på Titan: ein kopp av titan å drikke av istadenfor plastkopp.

For moro skyld, og for å spare littegrann drikkevatn, så smelta eg litt snø også. Det blei veldig god kaffe, og sola varma godt i ansiktet, mens vindsekken gav ekstra varme til beine, og titandrikkekoppen gjorde jobben sin også - dette var nydeleg altså. Luksuslunsj!

Dette utsiktspunktet mitt ligg på ca 700m.o.h, og utsikten er bra. Det begynte å blåse frå den høgda den dagen, men med skogen i ryggen sat me i le for vinden, så det utruleg deileg med sola i ansiktet. Og temperaturen var berre såvidt over frysepunktet, så det var heilt topp!

Etter 1,5timars lunsj begynte det å bli littegrann kjøleg, og sola var på veg ned, så då tenkte eg at eg skulle gjera det same - dessutan hadde eg planlagt ei treningsøkt seinare den dagen og eg trengte litt meir mat for å lade opp til denne.

Det var ein utruleg deileg tur - og til tross for 500m stigning på 1,5t, og same strekning ned att på ein snau time, så gav denne turen såpass med energi at eg tok ei lita treningsøkt på treningssenteret seinare den dagen - sola og frisk luft med så nydeleg utsikt gir rett og slett veldig mykje energi.
Deileg.

"I hate squats" eller: Den magiske pinglegrensa.

I går etter treninga tok eg og googla "I hate squats".

For det var denne følelsen eg stod igjen med.
Eg hatar knebøy!!

Men - er det sant?
Hatar eg knebøy?
Eg trur ikkje det.
Det er berre ein følelse eg hadde etter treninga.

Det er ikkje første gong eg opplevar frustrasjon med knebøy, og heller ikkje første gong eg skriv i treningsdagboka at eg hatar knebøy og skal slutte å trene knebøy.

Eg trenar mykje frontbøy sidan eg "hatar knebøy".
Her med 50kg.

For kva er meininga å trene noko ein hatar?
Er ikkje livet fort kort til å drive med slikt tull?

Eg meiner ikkje det.
Ganske ofte er det akkurat dette me treng, å drive på med noko me likar aller minst.

Kanhende det er akkurat dette me treng.
Men filosofi til side.
Eg googla "I hate squats + powerlifting", og fann ganske mange bra artiklar.

Den beste artikkelen var denne her "Some Days I Hate Squats" av Matthieu Hertilus, skrive på nettsida www.elitefts.com.

Veldig bra.
Eg likte setningar som "If you don’t have a funny feeling in the pit of your stomach approaching a squat session, chances are it sucks." og "They [squats] hurt all over and take a tremendous amount out of you physically, mentally and emotionally. If you’ve never felt this way after squatting, you need to ask yourself how much effort you put into your training."

Tusen takk, Matthieu Hertilus!

Eg kom nemleg fram til at når det gjeld knebøy, så er eg ei pingle.
Den magiske pinglegrensa går ved 70kg.
Eg har prøvd å ta 70kg i knebøy før, i vår, for moro skyld, og fekk ikkje opp stanga.
Men heilt greitt.
Eg hadde med meg ein stor og sterk kar med erfaring frå knebøy, som passar på.

Eg har også veldig "lett" greidd eit løft på 67,5kg.
Eg kan også ta fleire rep'ar med 65kg på ein god dag (på ein dårleg dag også, men då blir det veldig veldig stygge).

I går prøva eg diverse teknikkar og triks for å venne meg til å ha ei tung stang i nakken.
For det er dette eg ikkje likar med knebøy: tung vekt i nakken - det triggar i grunnen eit emosjonelt helvete på ein dårleg dag.

På ein god dag derimot, ja, då skal eg berre vise verda at eg er sterk og ingenting kan knekke meg, ikkje eingong ein tung knebøy!

Men altså... i går var eg ei pingle.
Nå har eg hatt ei dårleg veke treningsmessig - kjempestøl etter tysdagen, og etter denne dagen var det nok å ta på ein hantel på treningssenteret, så kjente eg at eg blei støl.
Men mest av alt i beina eigentleg.

Knebøy med 55kg frå i vår - har eg litt rund korsrygg eller er det fortsatt bra nok?
Er det berre valpefettet som stikk ut kanskje og ser ut som korsrygg?

Kanhende sykling i bratte, glatte, isete bakkar på breie piggdekk krev meir av si kvinne enn eg trudde og hugsa frå sist vinter.

Men... uansett kva forklaring og unnskyldning eg brukar:
Eg er ei pingle når det gjeld knebøy.
Jaja.
Då kan det jo berre bli bedre?

Pinglefølelsen etter treninga i går blei forresten fort bytta ut med "nå skal eg jaggu få det te med knebøy, eg gir meg ikkje så lettt", og te veka skal eg igjen trene knebøy.

Knebøy med mindre vekt (45kg) og adidassko -
dette er jo "ass-to-grass"-stil.
Men eg likar ikkje adidasskoene.

Eg har forstått at eg manglar styrke i beina, spesielt i hamstring, for eg blir så ustabil i knebøy i bunnposisjon - og det kjennest ikkje som om eg får så mykje styrke av å trene knebøy heller, pussig nok.
Det er som om eg berre trenar hofte/rompe/korsryggen med knebøy, men ikkje lårmuskulaturen.

Med frontbøy er det heilt annleis.
Eg elskar frontbøy.
Eg kjenner at frontbøy er blytungt, men moro, og eg blir sterkare ved å trene den.

Eg elskar frontbøy - men frontbøy er tungt, og dette er 55kg, mens min 1RM er på 57kg).

Så frontbøy står fortsatt på programmet.

Når det gjeld knebøy, skal eg ikkje presse meg fram til eller over 70kg, slik eg eigentleg hadde planlagt.

Eg skal bli bedre på belastning under 70kg, ta fleire repar og trene meir bein.
Og ta gjerne kortare knebøyøktar (stativet er ofte opptatt uansett), og ta fleire unilaterale dvs eittbeinsøvelsar. Fokusere på balanse.

Ettbeinsknebøy eller "Split squats" skal eg begynne med.
Her demonsterar Pauline Nordin for meg korleis det gjeras.

Utfall/Lunge. Eg gjer gjerne "Reverse Lunge" dvs, utfall bakover, og med stang.
Her demonstrar Pauline igjen for meg, den super dama! :D :D 

Og så skal eg trene meir kjernemuskulatur, for der har eg ein annan svakhet!

Pauline Nordin er jo rå altså.

Så planen er lagt.
Eg skal ikkje bryte den magiske pinglegrensa i år i knebøy (og heller ikkje i benkpress, der den går ved 50kg, men der eg eg ikkje pingle, tvert imot, eg prøver meg stadig på vekt eg ikkje får opp, og slik er det berre).

Eg skal uansett ikkje bryte fleire grensar i år når det gjeld maksvekt eller 1RM.
Med mindre eg får ein uvanleg supersterk dag.
Det kan hende.
Men eg skal fokusere på muskelvekst, spesielt i overkroppen.
Og på styrke i kjerne og beina (her treng eg ikkje større musklar, men sterkare. Virkeleg, eg får eit problem med klesstørrelsene mine viss eg får større lår, så det er uaktuelt! Skjerpings!).

Floorpress/"golvpress" med hantlar - eit fint alternativ til brystpress med
manualar, litt meir skuldervennleg. DEN øvelsen LIKAR eg!!

Planen er lagt og søndag er her med mildvêret som eg håpa skulle halde seg unna, men så blir det vel neppe større sprell i dag enn ein rusletur med Lukasguten i skogen og restitusjon og mat resten av dagen. Nice.

Powerarms 2106 - video.

Då må eg dele videoen som SA.T.V (Sweden Armwrestling Television) laga av handbakkonkurransen sist helg.

Powerarms 2016

Då.er.det.gjort.

Min første handbakkonkurranse. Mitt første stevne i handbak:

POWERARMS 2016 - arrangert av Skien Håndbakklubb:

Ikkje var det planlagt, ikkje hadde eg trent for dette, men så deltok eg allikevel.

Det heile starta vel i fjor då eg skjønte av favoritegymbuddy på trening, at handbak er ein sport, og ikkje berre noko ein driv med på puben.
Ok.
Jøss.
Så kult da?

Tanken på å konkurrere i handbak fasinerte meg.
Og eg tok villig imot tips for trening av handbak.
Ok, grepet er viktig, sterke underarmar, biceps, bruk heile kroppen... vêr rask, osv.

Men det heile blei det ikkje så mykje av.

Likevel så blei eg ikkje kvitt fasinasjonen handbak.
Dette må prøvast!
Så då reiste eg te Skien for å vera med på trening.
Der er det Skien Håndbakklubb som held til, i fine lokalar med masse spennande treningsutstyr, og trenar altså kvar sundag.

Moro!
I tillegg til meg var det éi dame til. Og ho var sterk!
Eg reiste heim med masse inspirasjon og treningsmotivasjon.

Heim att frå handbaktrening - med masse motivasjon og gangsår på albuen!

Kunne ikkje vente med å fortelle favoritegymbuddy om det.
Han kom på trening neste dag for å trene litt sjølv og for å vise meg litt handbakteknikk.
Moro!
Igjen!

Etter dette var eg støl i fleire dagar - på plassar i armane som eg aldri hadde vore støl før.
Rart er det jo ikkje.

Eg prøva meg så ein gong til på ei trening i Skien.
Ok.
Eg har ikkje teknikken inne i det heile tatt, eg rekk såvidt over handbakbordet, og eg er visst så sterk heller (enno!) men moro var det fortsatt!

Trening av handbak - og teknikk - i regi av Skien Håndbakklubb.
Bildet er tatt av Føbe :) 

Reiste heim igjen og tenkte:
Eg må trene meir.

Så var det snakk om konkurranse. Powerarms 2016, som årleg blir arrangert av Skien Håndbakklubb.
Men for meg var det ingen poeng å delta syntst eg - elendig teknikk, lite styrke, rett og slett ingen forutsetningar.
Likevel så blei eg spurt om eg skulle delta - det var nemleg veldig få jenter påmeldt.

La oss sjekke bicepsen - joda - den er der. Men den må vel
tas i bruk til meir nyttig enn å posere foran spegelen?
Handbak kanskje?

Jo da, eg hadde jo lyst men det var jo i grunnen lite poeng å delta med to treningar som grunnlag.
Eller?
Hm - men stille som "listefyll" kanskje?
DET er jo noko eg har grunnlag for, og det skadar ikkje, tenkte eg.
Er det berre to jenter, så blir jo dameklassa avslutta etter to kampar.
Er det tre jenter, så blir det faktisk mange fleire.

Jaja.
Eg har tidlegare ikkje trent spesielt mykje styrke med spesielt fokus på armane - rett og slett fordi det er vrient å få plass til dette i tillegg til styrkeløfttrening.

Eg har laga meg ekstra tjukke handtak til armtrening -
det skal visst vera veldig effektivt!

Men éi økt med litt statisk handbaktrening gjorde eg, sånn plutsleg, ein tysdagskveld - og det minte meg på kor moro eigentleg handbak er - det er jo berre gøy, ikkje sant?
Og det er jo berre for moro skyld?

To dagar før stevnet bestemte eg meg for å delta.
Og glad er eg for at eg gjorde det.

Eg grugleda meg dei to dagane - men gleda meg mest av alt.
Var glad for at eg torde!
Etter litt sjekking fann eg ut at førstpåmeldte jenta hadde drive med handbak i så mange år at ho nesten var som "semi-proff" å rekne (sitat ein av gutta).
Den andre jente var også "fersk" i handbak, men såg frykteleg sterk ut (og var altså 15kg tyngre enn meg).

Jada.
Eg hadde ikkje forventa spesielt mykje anna enn å koma meg uskada gjennom kampane - og det gjorde eg!

Venstre armen min ser ut til å vera mykje bedre eigna til handbank - sterk og rask og uthalden og ingen vondter, mens høgre armen har eit eller anna på tricepssida som "ikkje er på plass" som eg kallar det - eit eller anna vil ikkje heilt vera med - så dette skal eg jobbe med.

Siste kamp - høgre arm - var over på rundt tre sekund.
Eg hadde ikkje sjangs!

Eg treng eigentleg ikkje nevne at eg ikkje hadde ein sjangs å vinne noko som helst - dei to venstre-kampane mot den svenske jenta varte jo nokre sekund faktisk, og eg rakk å ønske at eg hadde trent meir handbak.
Høgre arm var ikkje med på leiken i det heile tatt og kampane var fort over(stått) her også.

Men - så var det berre oss tre jenter til saman på Powerarms 2016 - og dermed blei det jo ein fin tredjeplass og faktisk bronsemedalje!

Så kult!!!
Jøss, sjå på meg da, første handbakstevne og medalje og greier.
Er ikkje dette ei super belønning for mot og innsats (og litt sunn galskap) frå mi side, så veit ikkje eg.
Eg er stolt over at eg torde å delta, og har bestemt meg for at dette ikkje skal vera siste stevne heller i handbak på meg.
Nå skal eg gje meg sjølv eitt år - for trening av teknikk og styrke - og så får me sjå om armane mine likar dette, om eg kan trene og bryte handbak skadefritt, og om eg fortsatt synst det er moro.

Så det blir spennande framover!

Hugs mat til hunden!

På sundag var det "heldigvis" overskya.
Nå når me har hatt så mange fine haustdagar med så nydeleg solskin synst eg at det blir vanskeleg å ikkje vera ute.

Men sidan det var overskya fekk eg ro nok på meg til å sette i gang eit prosjekt eg har hatt lenge på lista mi. Eg skal nemleg sy ein singlet i ullstoff.
Nå finst det ullsingletar å få kjøpt.
Men dei er det ikkje mange av. Og tatt i betraktning kor små singletane er, så synst eg at dei er ganske dyre. I tillegg har eg greidd å slite ut mine to ullsingletar frå Devold, og kunne gjerne hatt fleire.

Så nå skal eg sy meg ullsinglet.
Men - først laga eg meg symønster frå ein singlet eg hadde frå før, og som passa heilt perfekt (Nike Miler) - såpass perfekt at eg har singleten i tre forskjellige fargar. Heilt nydeleg er den!

Så då sat eg meg ned og teikna og måla og klipte, og teikna litt til, og justerte og strauk over, og lima på papirbitar, osv, til eg til slutt hadde noko som likna på eit symønster: framside, ryggside og to delar som går langs sidene.

Sidan eg ikkje har noko ullmetervare for tida, og ikkje hadde lyst til å klippe i gamle ulltrøyer med eit symønster eg ikkje har testa før, laga eg meg eit testplagg - frå eit rosa fleeceteppe eg uansett skulle bruke som materiale.

Det er moro å drive med syprosjekt, men det finst grensar for kor mange timar i strekk eg kan sitte med slikt før eg får maur i rumpa og må ut.
Lukas skulle også ut.

Så då tok eg med nokre pølsar, eit par brødskiver, teposar, honning og smør (ja eg brukar ekte varar, i alle fall på tur) og drog ut i skogen.

Det er veldig koseleg å fyre bål når det er overskya og litt yr i lufta, og haustgrått ute.

Eg har blitt meir og meir glad i dette "IKEA"-bålet. Det er så utruleg kjekt - det krev lite plass, lite ved. og kan regulerast fort opp og ned i størrelse, noko som er kjekt når vinden plutseleg frisknar til.

Tevatnet derimot varma eg opp med gass, sidan eg ikkje hadde tatt med noko bedre kokekar eg kunne bruke på open flamme. Neste gong, kanskje.

Dessverre hadde eg gløymt å ta med hundemat, og Lukasgutten var ikkje blid når klokka nærma r eg 18. Han blei ganske utolmodig. Dei få pølsebitane eg delta med han, var ingen trøst. Ikkje noko brødbitar heller.

Derfor blei me ikkje så lenge i skogen som planlagt. Han greidde rett og slett ikkje å slappe av, og eg heldt på å bli sprø av det.
Så etter eit par timar drog me tilbake, men det var heilt greitt.

Eg er for tida så utruleg trøtt når det blir mørkt at det er greitt å avrunde tidleg på kvelden.

Eg meinar at det er slik kvar haust, når mørkret kjem tidlegare og tidlegare.
Det er som om hjernen min er fortsatt i sommartid, og trur at når det blir mørkt, så skal eg sove.
Jaja.
Men dette ordnar seg av erfaring i løpet av oktober/november, når mørkret blir ein del av dagen, og ikkje lenger innleiar kvelden.

Enn så lenge får eg berre legge meg tidleg.

Singlet-prosjekt

Nå nærmar det seg. Eg lagar eit prøveplagg av fleece for å teste mønsteret eg laga av ein treningssinglet.
Enno ser det ganske bra ut, og den sit faktisk godt! Varm er den også, så kanskje blir den meir enn berre prøveplagg??
(dette er forresten testinnlegg nr.2 - publisert vha blogger-appen. Jaja me får nå sjå høss dette gjeng).

Oppdatering via PCen 11.oktober 2016:

Innlegget blei ok, men bildet eg la til via Blogger-appen gjekk det ikkje an å redigere på førehand, dvs det blei publisert i originalformat, og sidan det var eit ganske stort bilde, så hang det utover innleggsramma.

Dette endra eg nå i etterkant, men her tok eg bilde av høss det blei sjåande ut FØR redigering:

Ja.
Då veit eg det.

Blogger-appen kunne nok bli bedre.